Αφήνοντας προσωρινά τα σπήλαια της Νάξου, πήραμε το καράβι για την Ηρακλειά. Πρόκειται ένα μικρό νησάκι Νότια της Νάξου, με ένα πολύ μικρό οδικό δίκτυο, χωρίς τράπεζες και βενζινάδικά, με λίγους κατοίκους, ελάχιστα αυτοκίνητα , όμορφες παραλίες και ένα πανέμορφο σπήλαιο. Αυτό του Αγ.Ιωάννη.
Αυτό το νησάκι λοιπόν, και για την ακρίβεια ο Μike στα ενοικιαζόμενα δωμάτια του στo Λιβάδι ,θα μας φιλοξενούσε για δυο μέρες.
Μόλις φτάσαμε στο νησί, μας παρέλαβε από το λιμάνι, μας πήγε στο δωμάτιο, για να αλλάξουμε, και μας ανέβασε μέχρι το επόμενο χωριό(Παναγιά), από όπου και ξεκινούσε το μονοπάτι που οδηγούσε στη σπηλιά.
Το μονοπάτι ξεκινά από τα 160μ, ανηφορίζει μέχρι τα 290μ διασχίζοντας το διάσελο δίπλα στην κορυφή Παπά, και κατηφορίζει μέχρι τα 110μ, όπου και βρίσκονται τα σπήλαια Αγ. Ιωάννη και Πολύφημου Η θέα του όρμο της Αλιμνιάς είναι μοναδική.
Μετά από μία ώρα ,2,5 χλμ και πάρα πολύ ήλιο, συναντήσαμε την τεράστια είσοδο του σπηλαίου του Πολύφημου.
Η μια και μοναδική αίθουσα που έχει είναι αρκετά μεγάλη, με λίγο διάκοσμο, ο οποίος και είναι δυστυχώς μαυρισμένος.
Χρησιμοποιείται και ως στάνη.
Συμφωνά με τη μυθολογία ο Πολύφημος εκτόξευε πέτρες από το σπήλαιο του Άγίου Ιωάννη στον Οδυσσέα και έτσι δημιουργήθηκαν τα Αβελονήσια, γνωστές βραχονησίδες γύρω από το νησί.
Οι λειτουργίες που γίνονται εκεί κάθε χρόνο, το μεσημέρι της 28ης Αυγούστου, την παραμονή της ημέρας που εορτάζεται ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη του Προδρόμου, έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην πρώτη αυτή αίθουσα
Συνεχίζοντας, συναντήσαμε πολλές μικρότερες αλλά και μεγαλύτερες αίθουσες, με πλούσιο διάκοσμο, επιβλητικές κολώνες, στερεμένες και μη λιμνούλες, και σε ελάχιστα σημεία διακρίναμε ίχνος από σπηλαιόγαλα.Τα φλας κυριολεκτικά πήραν φωτιά!
Μετά από αρκετές ώρες μέσα στο σπήλαιο και γεμάτες κάρτες μνήμης, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Το μονοπάτι ήταν το ίδιο απαιτητικό, με ελάχιστα σημεία κρυμμένα από τον ήλιο, αλλά πραγματικά η επιστροφή μας φάνηκε ευκολότερη. Σίγουρα βοηθούσαν οι ομορφιές που είχαν κλέψει τα μάτια και οι φωτογραφικές μας.
Το ταξίδι μας στην Ηρακλειά ήταν σύντομο, αλλα είμαι σίγουρη πως είδαμε ομορφιές της
που σίγουρα δεν έχουν δει όσοι δεν έχουν περπατήσει μέχρι τη σπηλιά,ακομα και αν
Αυτό το νησάκι λοιπόν, και για την ακρίβεια ο Μike στα ενοικιαζόμενα δωμάτια του στo Λιβάδι ,θα μας φιλοξενούσε για δυο μέρες.
Μόλις φτάσαμε στο νησί, μας παρέλαβε από το λιμάνι, μας πήγε στο δωμάτιο, για να αλλάξουμε, και μας ανέβασε μέχρι το επόμενο χωριό(Παναγιά), από όπου και ξεκινούσε το μονοπάτι που οδηγούσε στη σπηλιά.
Μετά από μία ώρα ,2,5 χλμ και πάρα πολύ ήλιο, συναντήσαμε την τεράστια είσοδο του σπηλαίου του Πολύφημου.
Η μια και μοναδική αίθουσα που έχει είναι αρκετά μεγάλη, με λίγο διάκοσμο, ο οποίος και είναι δυστυχώς μαυρισμένος.
Χρησιμοποιείται και ως στάνη.
Συμφωνά με τη μυθολογία ο Πολύφημος εκτόξευε πέτρες από το σπήλαιο του Άγίου Ιωάννη στον Οδυσσέα και έτσι δημιουργήθηκαν τα Αβελονήσια, γνωστές βραχονησίδες γύρω από το νησί. 
Μετά από μια σύντομη στάση στα πέτρινα παγκάκια της σπηλιάς, κατευθυνθήκαμε προς το σπήλαιο του Αγ.Ιωάννη.
Το λαγούμι της εισόδου διαδέχεται μια μεγάλη αίθουσα, με πλούσιο διάκοσμο, ο οποίος δυστυχώς είναι κατάμαυρος.
Οι λειτουργίες που γίνονται εκεί κάθε χρόνο, το μεσημέρι της 28ης Αυγούστου, την παραμονή της ημέρας που εορτάζεται ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη του Προδρόμου, έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην πρώτη αυτή αίθουσα 
Μετά από αρκετές ώρες μέσα στο σπήλαιο και γεμάτες κάρτες μνήμης, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Το ταξίδι μας στην Ηρακλειά ήταν σύντομο, αλλα είμαι σίγουρη πως είδαμε ομορφιές της
που σίγουρα δεν έχουν δει όσοι δεν έχουν περπατήσει μέχρι τη σπηλιά,ακομα και αν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου