Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

...και η σκέψη πήρε μορφή!!

Η σκέψη για τη δημιουργία αυτού του blog στριφογυρίζει καιρό τώρα στο μυαλό μας, αλλά ποτέ δεν έπαιρνα την απόφαση να την υλοποιήσω.

Τον τελευταίο καιρό αν και η ανάγκη για να βρούμε ένα ηλεκτρονικό ‘σπίτι’, για να φιλοξενήσει τη σπηλαιολογική μας δράση έγινε μεγαλύτερη, και η σκέψη έγινε πιο έντονη, εγώ και πάλι δεν το έπαιρνα απόφαση..
Έλεγα πως ΘΑ το έκανα κάποια στιγμή , αλλά ποτέ δεν δοκίμαζα να το ξεκινήσω.

…και ο χρόνος περνούσε…

Η αφορμή δόθηκε στις φετινές μας διακοπές στη Νάξο.
Για την ακρίβεια, έξω από το σπίτι του κυρίου Γιάννη, εκεί στο χωριό Μέσι, είπα ενθουσιασμένη στον Παναγιώτη πως μόλις γυρίσουμε, θα στήσω το blogάκι μας!!

…και να ‘μαι λοιπόν τώρα εδώ, λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στη δουλειά, να αφήνω για λίγο τα τιμολόγια στην άκρη και να ετοιμάζω την πρώτη μου ανάρτηση.

Μπορεί ο δημιουργός-συντάκτης αυτού του blog να είμαι εγώ, αλλά πάντα πίσω από τα γραφόμενά μου, πίσω από τη δράση, τις φωτογραφίες και τις περιγραφές μου, υπάρχει τόσο ο Παναγιώτης που δεν είναι μόνο σπηλαιοσύντροφος (παντού και πάντα) αλλά και σύντροφος ζωής,όσο και σταθερό σπηλαιολογικό παρεάκι, που θα τους βλέπετε συχνά πυκνά μαζί μας.
Οπότε όπως καταλαβαίνετε,το blogάκι αυτό ουσιαστικά, είναι δημιούργημα όλων μας.

…αλλά αρκετά με τους προλόγους, ώρα να μπω στο κυρίως θέμα…

2 σχόλια:

  1. Πάντα ιδιότυπη η γεύση, κάθε αναδρομής στο παρελθόν - μας.
    Όταν προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε εκείνον-η, που έγραψε τις λέξεις οι οποίες - πράγμα παράξενο - φέρουν την υπογραφή μας... Όταν προσπαθούμε να θυμηθούμε ποιος ήταν, τι απέμεινε απ' αυτόν. Όταν να προσπαθούμε να φανταστούμε πώς ο χρόνος θα τον κάνει, στο μέλλον...
    And ...us i told you before,Elf, it's always a pleasure...

    ΑπάντησηΔιαγραφή