Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Σπήλαιο Μεγάρων

..και ναι, μετά  απο ένα πολύ μεγάλο σπηλαιολογικό διάλειμμα...επιστρέψαμε!!
Ο λόγος  την απουσίας μας βέβαια ήταν σοβαρός, με σπηλαιολογικό χαρακτήρα θα έλεγα, αφού φέραμε στον κόσμο έναν μελλοντικό σπηλαιολόγο, γένους θηλυκού!!
Έτσι λοιπόν σήμερα, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το σπήλαιο των Μεγάρων, το οποίο είχαμε εντοπίσει περίπου ένα χρόνο πριν, σε ένα ψαχτήρι που είχαμε κάνει στην περιοχή με το φίλο μας Γιάννη Α.
Πρόκειται για ένα οριζόντιο σπήλαιο, με έναν κατηφορικό κύριο θάλαμο,με κατεστραμένο και νεκρό διάκοσμο,  στα δεξιά του οποίου υπάρχει ένα στενό πέρασμα το οποίο οδηγεί σε πολλές στενές διαδρομές με αρκετό και σχετικά πιο ζωντανό διάκοσμο.













Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Ορυχείο Καμάριζας

To Σάββατο 26/3/2011 οι Νίκος Λελούδας,  Γιάννης Αρσενιάδης, Δημήτρης Αντωνόπουλος, Παναγιώτης και εγώ, βρεθήκαμε στην Καμάριζα και επισκεφτήκαμε ένα από τα πολλά ορυχεία της περιοχής.  Το μέρος θα μπορούσα να χαρακτηριστεί ως η χαρά του εξερευνητή επειδή παντού υπάρχουν ανοίγματα στους βράχους.


Εμείς μετά την περιπλάνησή μας σε μερικά από αυτά, τα οποία άλλα ήταν μικρά και δαιδαλώδη και άλλα τυφλά, καταλήξαμε στο παρακάτω.














Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Λιγνιτωρυχεία Μαλακάσας

Το Σάββατο 8/1/2011 συναντηθήκαμε οι Νίκος Λ., Γιάννης Α., Πέννυ Κ., ο Παναγιώτης και εγώ, με σκοπό να κινηθούμε στην ευρύτερη περιοχή της   Μαλακάσας ώστε να αξιοποιήσουμε κάτι χάρτες και  πληροφορίες που είχαμε για κάποιες στοές-ορυχεία που υπήρχαν εκεί.
Μετά από έναν επίπονο για τα αυτοκίνητα δρόμο, ένα ακόμα πιο επίμονο ψαχτήρι  και αρκετή τύχη βρέθηκε η πρώτη είσοδος, ο οποία πραγματικά ήταν σφραγισμένη από την πυκνή βλάστηση.





Μετά από μια σύντομη σχετικά πορεία μέσα σε αυτή διαπιστώσαμε πως δεν υπήρχε άλλη συνέχεια. Αξιοσημείωτη ήταν η γραφική  στοά (παρακλάδι) με το λιμνάζον νερό, και οι  πολλές κατακρημνίσεις πλησίον της στοάς που φανέρωναν πιθανά άλλα επίπεδα  ή πηγάδια που είχαν καταρρεύσει.





Τέλος εντοπίστηκε σε λίγο  υψηλότερο επίπεδο ανηφορική στοά η οποία έφτανε σχεδόν ως την επιφάνεια, όμως στο τέλος της και αυτή ήταν φραγμένη.










Βγαίνοντας από τη στοά αυτή κατευθυνθήκαμε προς μια άλλη την οποία εύκολα είχαμε εντοπίσει λίγο νωρίτερα.

Ήταν αρκετά πιο ευρύχωρη αλλά δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο  ενδιαφέρον, πέρα από τα ποντικάκια που εντοπίσαμε στο τέλος της στοάς και τα παιχνιδίσματα του νερού πάνω στους (παρά πολλούς) ιστούς αράχνης.



Η ύπαρξη περισσότερων στοών στην περιοχή είναι δεδομένη αλλα χρειάζεται αρκετό και δύσκολο ψαχτήρι λόγω της βλάστησης.

Ακολούθησε ένας σύντομος περίπατος στη περιοχή και νωρίς το απόγευμα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής..



Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Σπήλαιο Οινόης


Βγαίνοντας από το βάραθρο της Δρακονέρας, και βλέποντας πως ακόμα ήταν νωρίς, αποφασίσουμε (λόγω της ημέρας), να «φωτίσουμε» ένα ακόμα σπήλαιο με τα φλας και τους φακούς μας. Το σπήλαιο αυτό δεν ήταν άλλο από το σπήλαιο της Οινόης, ή όπως είναι γνωστό σε κάποιους, το σπήλαιο του Πανός.

Λίγα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε οι τρείς μας να  αφήνουμε το αυτοκίνητο μπροστά από τον Πύργο που βρίσκεται στο τέλος της οδού Πανός και να ανηφορίζουμε την πλαγιά πάνω από το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων.

Μπήκαμε από την δεξιά είσοδο του σπηλαίου, 



συρθήκαμε, στριμωχτήκαμε, φωτογραφίσαμε και τελικά καταφέραμε σε κάποιες αίθουσες να σταθούμε όρθιοι.
















Μετά την έξοδο μας απο την αριστερή έξοδο του σπηλαίου,  και μια σύντομη βόλτα στη πλαγιά,  κατηφορίσαμε προς το εκκλησάκι και το τοπία πραγματικά ήταν μοναδικό.



Τέλος είπαμε να φωτίσουμε  λίγο τον Πύργο, (λόγω της ημέρας πάντα),


και αργότερα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.

Ήταν μια γεμάτη και όμορφη μέρα.
Μακάρι να μας (σας) πάει έτσι όλη η χρονιά…