Και να που σχεδόν ένα μήνα μετά την τελευταία μας επίσκεψη στον Ελικώνα, ο δρόμος μας οδήγησε ξανά στα ίδια μέρη..
Η παρέα,(Θανάσης Ξ., Παναγιώτης Τ., Αναστασία Σ). ξεκίνησε σχετικά νωρίς από Αθήνα,με προορισμό το βάραθρο ΕΛ-34.
Λίγη ώρα, κάμποσα χιλιόμετρα και αρκετή σπηλαιολογική συζήτηση μετά, μπήκαμε στο χωματόδρομο που οδηγούσε στο βάραθρο.
Ο καιρός και το τοπίο ήταν πραγματικά υπέροχα.Ιδανικά για κατασκήνωση..
Αφήσαμε το αυτοκίνητο, ζαλωθήκαμε, και πήραμε την πολυπόθητη διαδρομή.
Η είσοδος του σπηλαίου εντυπωσιακή, και πολύ έξυπνα απο τη φύση κρυμμένη..
Δεν είχαμε ιδέα για το τί θα συναντούσαμε παρακάτω, και περιμέναμε ανυπόμονα τα σχόλια του Θανάση, που μπήκε πρώτος.
Τα επιφωνήματα ενθουσιασμού δεν άργησαν να ακουστούν..
Ο χρόνος άρχισε ξαφνικά να γίνεται πολύ αργός στο πέρασμά του, μέχρι να έρθει η στιγμή να μπώ και εγώ στο σχοινί, που θα με οδηγούσε στο υπόγειο αυτό παλάτι, όπως μας έλεγε ο Θανάσης..
Όταν προσγειώθηκα,έκανα ακριβώς τα ίδια σχολια, που είχα ακούσει και εγώ νωρίτερα, εντείνοντας ακόμα περισσότερα την αγωνία του Παναγιώτη που θα ακολουθούσε..
Ας αφήσω τις φωτογραφίες να πουν τις λεπτομέρειες.
...αν και το σπήλαιο εχει πολύ πιο εντυπωσιακό διάκοσμο αλλά η ανάπτυξη του σπηλαίου είναι τέτοια, που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την αποτύπωση του.
...και ένα βιντεάκι, με φωτογραφίες δικές μας και του Θανάση.εδώ
Καταπληκτικές οι φωτογραφίες σας Αναστασία και Παναγιώτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αντάμωση ξανά στο πανέμορφο Όρος των Μουσών!
Να΄σαι καλά Θανάση, και οι δικές σου το ίδιο.
ΔιαγραφήTo "καλή" είναι δεδομένο...
...γιαυτό θα ευχηθώ σύντομα να έρθει αυτή η αντάμωση...